ENDİŞE DUYMAK!

Ülkemizde her gün kişi başına bir kilogram atık çıkıyor. Toplam nüfusa bakıldığında ise günlük ortalama 65-70 bin ton evsel atık üretiliyor. İki kuşak öncesine kadar insanlar, söz konusu rakamın yüzde biri kadar bile atık üretmiyordu. Çünkü ambalaj yoktu, israftan korkulurdu, yiyecekler hayvanlara verilir ya da toprağa geri dönerdi... Kültürümüzde yemek, aile fertlerinin tüketebileceği miktarda yapılır, artan yemek saklanır ve ertesi gün tüketilirdi, atılmazdı. Anadolu’da bu alışkanlık hala devam ediyor. Kültürümüzde ürettiğimizin fazlasından kaynaklanan atık diye bir kavram da yok aslında. Üzüm üretilir, fazlası pekmez, şıra, pestil, cevizli sucuk gibi ürünlere dönüştürülür. Bütün bu işlemler, üzümün sıkılması ve kaynatılması ile elde edildiğinden, elde edilen ürünler daha uzun süre muhafaza edilecek ürünlere dönüştürülür. Bu üretimlerden arta kalan atıklar, küspe olarak adlandırılır ve  hayvanlara yedirilir. Sütün fazlası yoğurt, peynir, kurut olarak değerlendirilir. Bu örnekleri çoğaltmak mümkün!

Değişen yaşam koşullarıyla, değişen ihtiyaçlar, atık kavramı olmayan insanları, pek çok sorunla yüzleştirdi. Kısa bir zaman dönem öncesinde atık ve çöpten söz etmezken ihtiyaçlar ve değişen yaşam koşulları, bizi tanımakta kimi zaman zorluk çektiğimiz "sürekli tüketen" bireylere dönüştürdü. Peki bundan sonra ne olacak? Sürekli toprakta çalışan ve geleneksel yaşamın içinde biri olarak şunu söyleyebilirim ki, gıda ve buna bağlı yaşam kaynaklarımız konusunda endişeliyim. Gelecek yıllarda dünyadaki en büyük silahın gıda olacağını düşünüyorum. İklim değişiklikleri, bilinçsiz tarım uygulamaları ve ülkedeki tarım politikalarını düşünürsek ve bir de buna bilinçsiz tüketimi eklersek, gelecek pek de parlak gözükmüyor aslında. Bütün bunları düşününce ne yapabiliriz diye sorduğunuzu duyar gibiyim. Öncelikle anlattıklarım konusunda gıda kaynaklarının tükendiği ve tükenirken diğer yaşamsal kaynaklarımızın da buna paralel olarak tükendiği konusunda endişe duymakla işe başlayabiliriz. Sanmayın ki bu endişe, korkutmak amaçlı söylediğim bir şey. Bu sorunun farkında olmamız ve yapılacaklar konusunda harekete geçmemiz için bir motivasyon aslında! Dolayısıyla bugün yapılacaklar listemizin başındaki konumuz ENDİŞE DUYMAK OLSUN!

. . . . .

FEELING CONCERN!

The daily food waste per person in our country is one kilogram. Reflecting this on the total population, everyday 60-70 thousand tons of domestic waste is being produced every day. Two generations ago, people weren’t producing even one percent of the aforementioned amount. Because there wasn’t any packaging, people were afraid of wastefulness, the food was either given to the animals or go back to the soil… In our culture, the food is prepared in an amount that is sufficient for the family members, the leftovers were saved for the next day to consume, and they were not thrown away. This habit is still being maintained in Anatolia. Actually there isn’t a concept of food waste resulting from over production in our culture. The grapes are produced; the excess amount is then transformed into products such as molasses, fermented grape juice and churchkhlea. All these procedures require the grapes to be squeezed and boiled and the obtained end product lasts longer. The residue from this kind of production is called cossette and it is fed to animals. The excess milk is utilized as yoghurt, cheese and kurut (dried strained yoghurt). One can find other examples of such!  

With the changing living conditions and the changing necessities; the people that don’t have the notion of waste, face a lot of problems. Not so long ago, we weren’t even mentioning the concepts of waste and thrash; the necessities and the changing living conditions have turned us into “constantly consuming” individuals. Sometimes we don’t even recognize ourselves. So what
happens next? As a person, who always works on the soil and who lives a traditional life, I can say that I am very concerned about the sources of food and consequently sources of living. In the upcoming years, I believe that the most powerful weapon is going to be food. When we think about the climate changes, unconscious farming applications and the agricultural policy of the country and plus unconscious consuming; we see that the future is not very bright actually. I hear you might be asking: “Considering all these, what should we do?” First of all, we can start by being concerned about the fact that our food sources are getting used up and other vital resources are getting used up in line with this. Don’t think that I mention this to scare you. We should be aware of this problem and actually this is a motivation to act in terms of what to do! Therefore, the first thing in our to do list today should be FEELING CONCERN!