Arılarımız Ölüyor

Bizi zehirlemesinler! Arılarımız ölüyor!

Bu sözler Mardin Arıcılar Birlik Başkanı Şevket Amca’nın sözleri. Sevgili dostumuz Carrefour gıda direktörü Ayşin Işıkgece'den dinlemiştim ilk kez arıları! Türkiye’nin farklı yerlerinde yürüttükleri arı ve bal projelerini anlattığında arıların yok olması demek ekolojinin dengesinin bozulması demek olduğunu, arılardan sonra yaşamın sadece dört yıl sürebileceğini anlatmıştı. Arıları yaşatmamız hepimizin sorumluluğu demişti. Sürdürülebilir tarımın kilit noktası arılar! Toplam 130 bin bitki türünün tozlaşmasına etki ederek üremesini sağlıyorlar. Bitkiler döllenmezse bitki florası tükenecek! Bitkiler tükenirse, hayvanlar ve insanlar da yok olacaklar! Gördüğünüz gibi doğadaki yasam, karışık ve kırılgan temeller üzerine kurulu. Bazı etmenler biz farkında olmadan yaşamımızı yüksek ölçüde etkilemekte. Gördüğünüz gibi birçoğumuzun görevi sadece bal üretmek olduğunu düşündüğümüz arılar aslında yaşam döngüsünün en önemli başrol oyuncuları. Büyük özveri ile yaşatmak için uğraştığımız yerel tohumların, arıların yaşamlarını sürdürmeleri için ne kadar önemli olduğunu da Şevket Amca’dan bugün dinledik. Bu bölgede pamuk tarlaları bizim bal üretimimiz için arıların önemli besin kaynağı idi. Şimdilerde ekilen hibrit tohumları sadece pamuk üretmek için programlanmış tohumlar, eski yerel pamuk tohumlarındaki gibi nektar üretmiyorlar. Arıları beslemiyorlar. Üstelik hibrite verilen zirai ilaçlar arıları öldürüyor. 

Şimdi kovanlarımızı Karadağ eteklerine taşıyoruz. Çok kıymetli Sarı diken balı üretmeye çalışıyoruz. Eskiden her kovanda 20-30 kg bal alırken şimdi kovanda en fazla 4 kg bal alabiliyoruz. Acil bir şeyler yapılmalı! En azından çiftçinin ürününü bilinçsizce ilaçlama yapmasının önüne geçilmeli ve en önemlisi yerel tohuma dönülmedir.  Projemiz kapsamında Derik’teki saha çalışmamızı tamamladık. 208 bal üreticisine ulaştık. 25 kadın bal üreticisi ile  Mardin'deki dördüncü Topraktan Tabağa Tarımsal Kalkınma Kooperatifimizi kurmak için bugün resmi  başvurularımızı yaptık. Artık arıları yaşatmak ve balı bal gibi üretmek için çalışacağız!

They will not poison us! Our bees are dying!

These words belong to Uncle Şevket who is the leader of Mardin Beekeepeers association. I have first listened to our dear friend Carrefour’s food director Ayşin Işıkgece about bees. When she told about bee and honey projects they carry out in different parts of Turkey, she also told that the disappearance of the bees means the degradation of ecological equilibrium, and that life after that could last only four years. She said It was our responsibility to keep the bees alive. They are the key to sustainable agriculture. They have an impact on pollination and reproduction of 130 thousand plant species. If the plants are not fertilized, the plant flora will come to an end! If the plants are exhausted, animals and humans will be extinct. As you see, life in the nature is based on complex and fragile pedestals. Some factors affect our life to a great extent without our awareness. As you can see, bees that we think their mission is only to produce honey, are in fact the most important actors of the lifecycle. Today we also listened to Uncle Şevket about how important local seeds that we are trying to enlive with great sacrifice are for the survival of the bees. Cotton fields in this region were important food sources of bees for our honey production. Hybrid seeds that have been planted now are programmed only to produce cotton, they do not produce nectar like the old local cotton seeds. They do not feed the bees. Moreover, pesticides given for hybrid seeds kill bees. Now we move our hives to foothills of Karadağ Mountain. We are trying to produce a very valuable honey called Yellow Thorn. In the past, we would get 20-30 kg of honey from each beehive, now we can get 4 kg of honey at most. Something urgent needs to be done! At least the farmer should be inhibited from insensibly applying pesticides on his product and most importantly everybody should go back sowing local seeds. Within the scope of our Project, we completed our fieldwork in Derik. We reached 208 honey producers. Today we have made our official applications with 25 female honey producers to establish the fourth From Soil to Plate Agricultural Development Cooperatives in Mardin. We will now try to keep the bees alive and produce the honey as honey!

Trabzon(Cennet) Hurması Bölüm 2

TRABZON (CENNET) HURMASI Bölüm 2
Meyvenin bizim ülkemizde yetişen ve satılan cinsi, çok olgunlaşmadan önce gerçekten de buruk oluyor. Trabzon Hurmasını sert haliyle sakın ola ısırmaya falan kalkmayın, bir daha yiyeceğiniz varsa bile yiyemezsiniz. Buruk olan cennet meyvesi türü ancak ve ancak çok olgunlaşıp neredeyse bıçakla kesilemez denli yumuşak hale gelince tatlılaşmaya başlıyor. Ama o zaman da çok hoş ve çok lezzetli oluyor. O nedenle çarşıdan alırken domates alır gibi sert olanı değil, tam tersine iyice yumuşamış ve buzlu cam gibi bir görüntü almış olanları tercih edin. Eğer evinizde sert olandan varsa o zaman bunları birkaç gün, gün ışığına maruz bırakın ki yumuşasınlar.
Gelelim Trabzon Hurmasının faydasına. Antioksidan olarak tavsiye edilen Trabzon Hurması; A, B, C vitaminlerinden oldukça zengin bir meyvedir ve kansızlığa iyi gelir. İçeriğinde B1, B2, B3 vitaminlerini de yüksek oranda barındırmaktadır. Zengin A vitamini ve Beta Karoten barındırmasıyla cildi besleyerek, yeni hücrelerin oluşmasını da sağlamaktadır. Yoğun iş temposunda, düzensiz beslenme alışkanlığınız varsa bunun sonuncu reflü, gaz ve başka başka mide rahatsızlıkları yaşıyorsanız, mutlaka Trabzon Hurması’nı denemelisiniz! Deneyimlerimden mide ağrısı ve reflü için iyi bir yatıştırıcı ve rahatlatıcı olduğunu söyleyebilirim. Yoğun lif içeriğiyle de bağırsak şikayetlerinde de düzenli tüketimle müthiş destekleyici etkilerini göstermektedir.Bu sebeple de diyet yapanların günde en az adet Trabzon Hurması yemesi bağırsak faaliyetlerinin düzenlenmesi açısından faydalı olacaktır. Eğer dediğim gibi hiç denemediyseniz yada benim gibi kötü bir tecrübe ile olgunlaşmamış haliyle hoş olmayan tadı aklınıza kazındıysa, söylediğim koşullarda olgunlaşmış bir hurmayı tekrar deneyerek yemeye başlamalısınız. Sağlık için sayısız faydası olan bu meyveyi, mevsiminde hayatınızdan eksik etmemenizi öneririm.

TRABZON (HEAVEN) PERSIMMON Part 2 
The type of this fruit that is grown and sold in our country has a really astringent taste when it is unripe. Don’t ever think about biting the Trabzon Persimmon when it is hard; otherwise, you’ll never be able to want to eat it again.
This type of heaven persimmon starts to have a sweet taste only when it is ripened and only when it becomes impossibly pulpy to cut with a knife. But once it gets into that state, it is really delicious. For that matter, when buying it from the market, don’t choose the ones that are hard as if you were shopping for tomatoes; instead prefer the soft ones that have gained a frosted glass appearance. If you have the hard ones at home, expose them to sun light so that they become soft.
Let’s talk about the benefits of the Trabzon Persimmon. Recommended as an antioxidant, the Trabzon Persimmon is rich in Vitamins A, B and C and it is good for anemia. Also it contains high levels of Vitamins B1, B2 and B3. Vitamin A and beta-carotene replenish the skin and helps the development of new cells. In your busy schedule, if you have irregular nutritional habit and consequently suffer from heartburn, gas and other stomach problems; you should definitely try the Trabzon Persimmon! I can tell you that from my own experience, it has a soothing and relaxing effect for stomach pain and heartburn. Due to its intense fiber content, it shows its wonderful supporting effects on intestinal problems, when consumed regularly. Therefore, if you are on a diet, eat at least one Trabzon persimmon in order to regulate the intestinal functions. If you have never tried it or have tried the unripe fruit as I did and cannot get rid of the unpleasant memories; then you should start to eat it by trying one that is ripened under the conditions that I have mentioned above. I suggest that you keep this fruit, which has countless benefits for your health, in your diet during this season. 

Trabzon(Cennet) Hurması

TRABZON (CENNET) HURMASI 
Sonbaharla birlikte kuru yaprak, nemli hava ve ıslak toprak kokusuna eşlik eden, sarı ve turuncu renk kompozisyonları ile doğanın değişimine bugünlerde her yerde şahit oluyoruz. Havaların serinden soğuğa döndüğü, gribal enfeksiyonların arttığı, vücut direncimizi yükseltmemiz gereken bu mevsimlerde ihtiyaç duyduğumuz C vitaminin kaynağı; tüm sarı ve turuncu meyvelerde, tam da bu zamanda, çarşı ve pazar tezgahlarında yerlerini aldı. Doğanın ihtiyaç duyduğumuz her şey için mükemmel bir zamanlaması var! 
Doğa bize sundukları ile o kadar cömert ve benzersiz ki, bize sadece bu ürünlerden yararlanmak, korumak ve yaşatmak kalıyor. Çarşıda, pazarda, manavda kolaylıkla bulabileceğimiz, her gün severek ve isteyerek tükettiğimiz ürünlerin yanında, tanımadığımız, ismini bile bilmediğimiz yada yeme alışkanlığımızın olmadığı bir sürü meyve ve sebze ismi de sayabilirim size. Bu ürünlerin ismini bilmediğimiz gibi şifasından da yararlanamayız. Çocukluğumdan beri hiçbir yiyeceği seçmedim. Ancak Trabzon Hurmasını ya da diğer adıyla cennet hurmasını en çok ağzımı kamaştırmasından hatırlarım. Küçük yaşta, bu meyvenin olgunlaşmamış halini denemiş olmak, hafızamda maalesef bu meyve ile ilgili hatırlayabileceğim hoş anılar bırakmadı.
Bugün size sonbahar renklerinin en özel meyvelerinden biri olan, Cennet Hurmasından ya da daha yaygın adıyla Trabzon Hurmasından bahsetmek istiyorum. Ülkemizde en çok Hatay, Antalya ve Karadeniz kıyılarında yetiştiğini bildiğimiz Trabzon hurması, Ekim-Kasım aylarında olgunlaşarak tezgahlara çıkmaya başlıyor. Benim tadına bir türlü alışamadığım nadir tatlardan biri. Ama işin doğrusu, cennet meyvesi yada diğer adıyla Trabzon Hurması’nı tanıyanı da, benim gibi seveni de az. Sebebi aslında meyvenin doğasından. Cennet meyvesi, ’tanen’ oranı oldukça yüksek olan bir ürün. Taneni, demli çayın içinde bulunan ve ağzı buran madde olarak düşünün. Olgunlaşmamış bir cennet meyvesinden bir dilim yediğinizde neredeyse içine su katılmamış beş bardak demli çay içmiş kadar ağzınızı buracağından emin olabilirsiniz. İşte muhtemelen çoğumuz bu buruk lezzet deneyimi nedeniyle benim gibi bu meyveden soğumuş, ya da belki de çok yaygın olmadığından daha henüz tanıma noktasına gelmemiştir. Hurma deyince herkesin aklına genel olarak bilinen kahverengi, küçük, uzun, Ramazan ayında bolca tükettiğimiz hurma gelir. Fakat bizim bahsettiğimiz bu hurma değildir. Japon Hurması olarak da bilinen, aslında bizim bahsettiğimiz Trabzon hurmasıdır. Yöre yöre, il il çok çeşitli isimlerle adlandırılır. Sonraları faydasından ötürü tadına alışmak zorunda kaldığım; oldukça şifalı olan bu meyve, turuncu renkte ve yaklaşık elma büyüklüğündedir. Temmuz-Ağustos aylarında çiçek açar ve tohumları Kasım ayında olgunlaşır. Ana vatanı bir çok meyve gibi Çin’dir. Fakat daha sonra Japonya’ya getirildiği için Japon Hurması adı verilmiştir. Yaprakları ilkbaharda yeşil, sonbaharda ise kırmızı, sarı, turuncu gibi renklere dönüşür. Ağacının görüntüsü, sonbaharda renk değiştiren tüm diğer ağaçlar içerisinde en ihtişamlı olanıdır bana göre.

TRABZON (HEAVEN) PERSIMMON 
With the autumn coming, we witness the transformation of nature everywhere with the yellow-orange color compositions; accompanying the scents of dry leaves, moist air and damp soil. The source for vitamin C, which we need during these cold weathers come from all the yellow and orange fruits. We make use of them in order to enhance our body immunity; hence the influenza rate increases during this season. These fruits hit the stores just in time. Nature has a perfect timing for the things that we need the most! 
The nature is so generous and so unique in terms of what it provides for us; all we need to do is utilize, protect and sustain these products. Apart from the products that can be found easily in grocery stores, farmers markets and fruit sellers that we all consume everyday willingly; I can list dozens of fruits or vegetables that we have never even heard the names of or the ones that we do not consume regularly. As we do not even know the names of these products, we cannot benefit from their healing powers. Since I was a child, I have never been choosy in eating. However, I remember the Trabzon persimmon or the heaven persimmon due to its taste that sets one’s teeth on edge. Tasting the unripe version of this fruit at a young age has left some unpleasant memories for me unfortunately.
Today I would like to tell you about one of the most special fruits of autumn colors, the Heaven Persimmon, or more commonly known as the Trabzon. Trabzon persimmon mostly grows in Hatay, Antalya and Black Sea coasts and it hits the stores around October-November. It has a taste that I can never get used to and for me, this happens very rarely. But to tell you the truth, I bet there are very few people that love this fruit as much as I do. The actual reason for this is the nature of this fruit. The heaven persimmon is very rich in tannin. Think of tannin as the material that is found in a strong brewed tea and that twists one’s tongue. If you eat a slice of unripe heaven persimmon, your tongue will be twisted as if you drunk five glasses of strong brewed tea without adding any water in it. That’s why, like most of the people, I was put off because of this taste. In Turkish, this fruit is called “date”; and when you say date, everybody thinks of the commonly known brown, small, dried fruit that we consume a lot in the time of Ramadan. But this is not what we are talking about. It is also known as the Japanese persimmon. It has been named differently region by region, city by city. This health giving fruit, which I got used to later on because of its benefits; has an orange color and has a size of approximately an apple. It blossoms in July-August and the seeds are ripened in November. The place of its origin is China as most of the fruits. But afterwards, it was brought here from Japan, that’s why it’s called the Japanese Persimmon. Its green leaves during the spring, transform into yellow and orange tones during the autumn. For me, the appearance of the tree is the most magnificent among all the other trees whose leaves change color during autumn.

Çöp Üretimimizi Azaltmak Bölüm 3

ÇÖP ÜRETİMİMİZİ AZALTMAK VE ÇÖPLERİMİZİ AYRIŞTIRARAK GERİ DÖNÜŞÜMLERİNİ SAĞLAMAK -BÖLÜM 3 - 
Çöplerin hepsinin dayanıklılıkları farklıdır. Kimisi 3-5 günde çürüyüp, doğaya karışırken, kimi de asırlarca hiç bozulmadan kalıyor. Kullanıp attığımız maddelerin çürüme süreçleri ve doğaya dönüşme süreleri hakkında bir fikir sahibi olursak, çevre sağlığımızı daha fazla düşünür ve çok uzun zaman bozulmadan kalan maddeleri belki kullanmayı azaltarak çevre kirliliğini azaltmaya bir katkı sağlayabiliriz. Çöpleri cinslerine göre ayırmak, çöplerin evimizden çıkmadan önce verebilecekleri zararlar konusunda alabileceğimiz en önemli önlemdir. Gıda atığı dediğimiz, gıdanın üretim ve tüketiminden kaynaklanan organik atıkların değerlendirilmesi için, farklı yöntemler kullanılıyor. Yiyecek ve bitki atıkları olarak adlandırabileceğimiz, önceden canlı birer organizma olan bu atıklar (yukarıda bahsettiğim; çöplerin çürümesini başlatıp zararlı gazların oluşmasına en çok neden atıklar) kompost yapılarak gübre olarak değerlendirilebiliyor. (Evinizde uygulayabileceğiniz kompost yöntemlerini bir başka yazımda anlatacağım)
Kağıt, cam, metal, plastik gibi atıkların değerlendirilmesinde ise geri kazanım ve geri dönüşüm yöntemleri kullanılıyor. Olabildiğince az çöp üretmek, çöplerimizi olabilecek en uygun şekilde ayrışmalarını sağlayarak, atıkların olabildiğince geri dönüşümünün sağlanmasına aktif katkı sağlamamız gerekiyor. O halde çöplerimizin nasıl birer saatli bombaya dönüştüğünü öğrendikten sonra, bugün yapılacaklar listesine; ÇÖP ÜRETİMİMİZİ AZALTMAK VE ÇÖPLERİMİZİ AYRIŞTIRARAK GERİ DÖNÜŞÜMLERİNİ SAĞLAMAK diye yazabiliriz.

REDUCING OUR WASTE PRODUCTION and RECYCLING by SEPARATING OUR WASTE - Part 3 - 
The durability of each type of garbage varies. While some of them decompose and mix into the soil in 3-5 days; some of them remain intact for centuries. If we have an idea about the decomposition periods of the different materials that we use and get rid of, we care about environmental health more. By doing so, maybe we can limit our usage of the materials that take a lot of time to decompose in nature and hence make a contribution in reducing the environmental pollution. Separating our garbage by their type is the most important precaution that we can take before getting rid of it. In order for the organic waste to be utilized, different methods are being used. Made up of once living organisms, the ones that we can call food and plant waste (also the ones that make the greatest contribution in starting the decomposition process and resulting in the emission of dangerous gases) can be utilized as fertilizer by turning them into compost. (I am going to tell you about the methods of producing compost at your home in another post)
In utilizing the waste resulting from materials such as paper, glass, and metal, plastic and so on, regaining and recycling methods are being used. We need to produce less waste as possible, we need to make sure that we classify our waste in the most appropriate way and we need to actively recycle our waste as much as possible. In that case, after that you have learnt how your garbage might turn into a ticking bomb, we can write REDUCING OUR WASTE PRODUCTION and RECYCLING by SEPARATING OUR WASTE to our today’s to-do list.

Çöp Üretimimizi Azaltmak Bölüm 2

ÇÖP ÜRETİMİMİZİ AZALTMAK VE ÇÖPLERİMİZİ AYRIŞTIRARAK GERİ DÖNÜŞÜMLERİNİ SAĞLAMAK

Metan ve karbondioksit, çevresel sorunlar yaratan gazların en başında gelen sera gazlarıdır. Doğaya ve özellikle sera gazı emisyonuna zarar veriyorlar. Bana göre çöplerin çürümesinden kaynaklanan zararların en başında, bu gazların olumsuz etkileri gelmektedir. Sera Gazı Emisyonu nedir diye soracak olursanız; güneşten gelen ısı ve ışıklar atmosferden filtrelenerek geçiyor, yer küreyi ısıtıyor. Isı ve ışığın fazlası atmosfer tarafından engelleniyor. Atmosferin ısıyı geçirme ve tutma özelliğine sera gazı etkisi deniliyor. Ancak bazı gazlar özellikle karbondioksit, metan gazı ve azot gibi gazların artışı atmosferi olumsuz etkileyerek daha fazla ısının tutulmasına yani, küresel ısınma dediğimiz havanın ısınmasına, iklim değişikliklerine neden oluyorlar. Şimdi gözünüzün önüne gelen, kapının önüne bıraktığınız masum çöp torbasının nasıl bir etkiye neden olduğunu düşününce şaşırıyorsunuz değil mi? Bunun yanı sıra çöplerden kaynaklanan diğer zararlara da bakacak olursak; uygun şekilde depolanmamış çöplerin birikmesi haşerelerin üremesine, çevreye kötü kokuların yayılmasına, görüntü kirliliğine ve çeşitli hayvanlar vasıtasıyla taşıyıcı mikropların yayılmasına neden olmaktadır. Ayrıca bu çöplerden akan sular, yeraltı ve yüzeysel su kirliliğine, evimizden çıkan çöplerin zararlarını öğrendikten sonra ne yapabiliriz konusuna gelebiliriz.

Ülkemizde ve dünyadaki katı atıkların yönetiminin üç temel ilkesi vardır. Bunlar; az atık üretilmesi, atıkların geri kazanılması ve atıkların çevreye zarar vermeden yok edilmesidir.

REDUCING OUR WASTE PRODUCTION and RECYCLING by SEPARATING OUR WASTE

Methane and carbon dioxide are amongst the top greenhouse gases that cause environmental problems. They destroy the nature and they
increase the greenhouse gas emission. In my opinion, the number one damage that
is caused by the decomposition of the garbage is the negative effect that these
gases have. If you are wondering what a greenhouse emission is let me briefly
explain it; the heat and the light that comes from the sun are being filtered
while passing through the atmosphere and heating the earth. The excess light is
being blocked by the atmosphere. The heat conductivity and retention is called
the greenhouse gas effect. However, the increase in some gases,
especially carbon dioxide, methane and nitrogen, has a negative effect on the
atmosphere and cause more heat to be kept in and therefore cause global
warming; resulting in the increase of temperature and climate change. Now, if
you think about the innocent garbage bag that you leave outside your door and
the actual effect it has on nature, you would be surprised.
Furthermore, if we look at the other damages that are caused by waste; the accumulation of garbage that is stored inappropriately causes the insects and pets to reproduce, causes unpleasant smell, leads to visual pollution and results in the spreading of diseases via various germ-carrier animals. Also the water that leaks from the garbage causes underground water and surface water pollution. Now that we have learnt the damages caused by our domestic garbage, we can move on the subject on what we can do about it.
There are three main principles in solid waste management in our country
and in the world. These are, producing less waste, regaining the waste and
destroying the waste without harming the nature.

Çöp Üretimimizi Azaltma Bölüm 1

TEHLİKE ÇANLARI ÇALIYOR!

Son günlerde gıda atıkları ile ilgili yapılan bir takım çalışmaları takip ediyorum. Gıda atıklarının geri dönüştürülmesinin birçok faydası var. Herkes için önemli olan böyle bir sorunu görüp, çözümler üretmenin, tavsiyelerde bulunmanın, gittikçe tehlikenin boyutlarının yükseldiği önemli bir konuda farkındalık yaratmanın değerli bir girişim olduğunu düşünüyorum. Gıdanın ihtiyacımızdan fazlasını üretip, hepsini tüketememekten dolayı kalan atıklar, zaman içinde gıda kaynaklarımızın azalmasına, artan nüfusun yakın bir zamanda bu kaynaklara ulaşamamasına neden olacaktır. Neden mi? Çünkü gıda kaynaklarımız, her geçen gün artan nüfusa paralel olarak artmıyor, aksine azalıyor. İnanması güç ama gıda atığı olarak tanımladığımız atıklar, var olan kaynaklarımıza da zarar veriyor. Bu atıklar arttıkça, iklimi değiştiriyor, havamızı, toprağımızı ve su kaynaklarımızı kirletiyor. Dolayısıyla konu pek de hafife alınacak bir konu değil aslında. 
Restoranımızı ziyaret eden müşterilerimizin en çok sordukları soru; atıkları ne yapıyorsunuz? Önümüzdeki günlerde hepsini anlatacağım. Bu konuda herkesin duyarlı olması gerekiyor artık. Doğa, iklim, hava, su, toprak konusunda geri dönülmesi zor bir yoldayız. Kaynaklarımız tükeniyor ve biz hiç bitmeyecekmiş gibi hızla tüketmeye devam ediyoruz. Ancak son günlerde, medyada takip ettiğim kadarı ile gıda atıklarının zararları konusunda yapılan farkındalıkla bilgilendirmenin ve tavsiye edilen tedbirlerin yeterli olmadığını, konunun yemek üretiminden kalan atıklarla, yeni yemekler yapılması veya akşamdan yaptığınız yemeğin ertesi günü başka malzemeler katılarak yeni bir yemek olarak servis edilmesi kadar basit olmadığını düşünüyorum. Gıda atıklarının zararları ve bireysel olarak bu zararları en aza indirme konusunda neler yapılabileceği konusunda yapmamız gerekenleri bir sonraki paylaşımımda anlatacağım.

THE ALARM BELLS ARE RINGING!
Lately, I have been following several works related to food waste. There are a lot of advantages of recycling the food waste. I think that acknowledging such an important problem for everyone, creating solutions for it, making suggestions about it and raising awareness on such a critical subject; where the danger increases gradually, is a worthwhile initiative. The waste resulting from over producing and being not able to consume all the food that we have, is going to result in the decrease of our food sources in time and hence people will not be able to have access to these sources because of the increasing population. Why? Because our food sources do not increase in line with the day by day increasing population; on the contrary they decrease. It might be hard to believe but the waste that we define as food waste, harm our current food sources. As theamount of waste increases, it changes the climate and pollutes our air, soil and water resources. Therefore, this problem is not something to be sniffed at.
The most frequently asked question in our restaurant by our visitors is: “What do you do with the waste?” I will tell you all about it in the upcoming days. From now on, everybody should be sensitive about this subject. We are in the point of no return in terms of nature, climate, air, water and soil. We are running out of resources and yet we still continue to consume them as if they are never going to end. However, recently, as far as I follow the subject on the media, I think that, the information given on the dangers of the food waste and the suggested measures to overcome this danger are insufficient. This is not as simple as making new food with the leftovers or adding more ingredients to a food that you have cooked the day before and serving it as a new meal. I will tell you about the dangers of food waste and what can be done individually to minimize these dangers in the upcoming post.

İhtiyaç

İHTİYACIMIZ KADAR SATIN ALMAK, İHTİYACIMIZ KADAR TÜKETMEK!
Fabrikada üretilen gıdaların, belli bir süreçten geçtikten sonra arta kalan posa denilen kısmının da gıda atığı olarak değerlendirilmesi gerekiyor. Gıda fabrikalarında, üretim süreci sonucu oluşan, yan ürün olarak adlandırılan gıda atıkları, imha edilmekte veya daha düşük teknolojilerle ekonomik değeri az olan ürünlere dönüştürülmektedir.
Bu işin bize düşen kısmında; evsel atıklarımızı gözden geçirmekle işe başlayabiliriz... Evsel atıklarımızı oluşturan çöplerimizin içindeki madde çeşitlerine ve oranlarına baktığımızda da organik atık miktarı %40’ı buluyor. Yiyecek ve bitki atıkları olarak adlandırabileceğimiz, önceden canlı birer organizma olan bu atıkların, aslında atık değil de israf olarak değerlendirilmesi daha doğru. Evsel atıklarımızın %40’lık kısmını oluşturan bu çöpleri, kaynağından başlayarak azaltmakla işe başlayabiliriz. Alışverişe giderken mutlaka bir alışveriş listesi ile ihtiyacınıza göre alışveriş yapmanızı öneririm. Haftanın günlerine göre  yapacağınız yemeği planlayıp ona göre sebzeyi, aile fertlerinin tüketebileceği miktarda meyveyi planlayarak satın almanız, hem bütçenize hem de gıda tüketiminin kontrol altına alınmasına katkı sağlayacaktır. Tabi bu ürünlerin saklama koşullarını bilmek ve ömrünü uzatacak şekilde depolanmasını öğrenmek gerekir. Tüketemediğimiz ürünlerin ömrünü uzatacak alternatif ürünler olarak değerlendirmenin yollarını da öğrenmeliyiz. Yani  ihtiyacımız  kadar satın almamız, ihtiyacımız kadar  tüketmemiz, tüketemediğimiz kısmını alternatif ürüne dönüştürmemiz, hareket noktamız olmalıdır. Örneğin; lahananız var ama yemek yapmaya vaktiniz olmadıysa; sağlık için iyi bir probiyotik olarak tavsiye edilen ev turşusu olarak değerlendirebilirsiniz. (Elinizde kalan ve ne yapacağınızı bilmediğiniz bir ürünü değerlendirmek için bize mesaj atabilirsiniz) Bugünkü yapmamız gerekenler listemizdeki konumuz; İHTİYACIMIZ KADAR SATIN ALMAK VE İHTİYACIMIZ KADAR TÜKETMEK!

BUYING AS MUCH AS WE NEED, CONSUMING AS MUCH AS WE NEED!
The food that is produced in factories goes through several procedures and the remaining part of this food called bagasse should be considered and treated as food waste as well. The food waste that is being produced as a side product in food factories is either destroyed or gets transformed into other products that have a lower economic value with low technology.
If we wish to do our part in this; we can start by going over our domestic waste… 
When we look at the percentage and the types of material that consist our garbage as domestic waste; the rate of organic waste in it is about 40%. This waste that is made up of once living organisms and that we can call food and plant waste should be considered as loss instead of waste. We can start by trying to reduce this 40% starting by reducing it by getting to the bottom of it. I suggest you to definitely prepare a shopping list as per your needs before you go shopping. You can plan the meals that you are going to prepare for each day of the week and buy the necessary amount of fruit and vegetables that your family can consume; this is going to have a positive impact on your budget and help you to control the consumption of food. Naturally, you need to know the storage conditions of these and learn how to store them in a way that would prolong their shelf life.
We should also learn the various methods to prolong the life of food by utilizing them as alternative products. So, our starting point should be buying as much as we need, consuming as much as we need and transforming what we aren’t able to consume into alternative products. For example, if you have cabbage at home but didn’t have the chance to prepare a meal with it; then you can utilize it as homemade pickle, which is suggested as a good source of probiotics. (You can send us a message if you don’t know how to make use of a product that you have and don’t know what to do with it). Today’s bullet point in our to-do list is “BUYING AS MUCH AS WE NEED AND CONSUMING AS MUCH AS WE NEED!”

Nahrin

Nahrin; iki nehrin arasında demek! Türkiye’den başlayarak, Irak, Suriye, Filistin ve İsrail’in içinde bulunduğu, Dicle ve Fırat nehirlerinin arası demek yani! 

Buğday; Mezopotamya veya Bereketli Hilal de denilen bu topraklarda ortaya çıkan en önemli tarım üründür. Günümüzden 10-12 bin yıl önce bu topraklarda işlenmeye başlanmış ve kısa süre içerisinde yayılarak dünyanın hemen hemen tüm bölgelerinde var olmuştur. Tropik bölgeler ve kutuplar hariç her yerde yetişebilen bir bitki olan buğdayın, günümüzde 20 doğal türü bulunmaktadır. M.Ö. 9000’li yıllarda başlayan buğday tarımı, o döneme kadar göçebe şeklinde yaşayan insanların, yerleşik olarak yaşamasına imkan sağlamıştır. O döneme kadar, kış aylarında yemek bulamadıkları ve aç kaldıkları için, avcı-toplayıcı olarak yaşayan insanlar, buğday taneleri saklayarak, aç kalmaktan kurtuluyorlardı.
Buğday tarımı, ilk olarak toplanan yabani buğday tanelerinin, saklanması amacıyla toprağa gömülmesi ile başlıyor. Bu dönemde yabani buğdaylardan toplanan tohumların, toprağa gömüldükten bir süre sonra çimlendiği ve yeni bitki verdiğini keşfeden insanoğlu, bu şekilde tarımı öğreniyor ve yerleşik hayata geçiyor. Böylelikle insanlar, Mezopotamya’nın buğday yetiştirilen yerlerinde ilk yerleşim birimleri; köyleri kuruyorlar. Böylece bugün devam ettirdiğimiz uygarlık, Nahrin dediğimiz iki nehrin arasında başlıyor. Mezopotamya’da atılan ilk adımların ardından büyümeye başlayan insan toplulukları sayesinde buğday, kısa sürede dünyaya yayılıyor ve doğduğu topraklardan yola çıkarak uzun soluklu bir yolculuğa başlıyor. M.Ö 3000’li yıllarda, Hindistan’a, daha sonra M.Ö 2000’li yıllarda Avrupa’ya ulaşıyor. Amerika’nın keşfi ile birlikte İspanyol denizciler tarafından 1500 yıllarında Amerika’ya gidiyor. Amerika kıtasına diğer yerlere nazaran daha geç giren buğday üretimi çok hızlı yaylıyor ve günümüzde Amerika dünyanın en büyük buğday üreticilerinden biri haline geliyor.

Nahrin; meaning between the two rivers! Meaning the location between the Tigris and the Euphrates Rivers, starting from Turkey, including Iraq, Syria, Palestine and Israel!

Wheat is the most important product emerging from this soil called Mesopotamia or the Fertile Crescent. 10-12 thousand years ago, it has started being cultivated on this soil and in a short span of time, it has spread around almost all regions of the world. Today, there are 20 natural types of wheat, which is a crop that can be harvested everywhere except the tropical regions and the poles. Wheat cultivation that has started around the year 9,000 BC, allowed the nomad people to live a settled life. Until then, people were living as hunters and gatherers, who weren’t able to find food during the winters and they have avoided starvation by keeping the wheat kernels. 
Wheat cultivation begins with burying down the wild wheat kernels under the soil as a means of keeping them. During that time, people have discovered that the buried wild wheat kernels started to sprout and presented a new plant; thus they have started to learn agriculture and started to live a settled life. Hereby, people have established the first dwelling units, the first villages, in Mesopotamia, where wheat is being cultivated. Since therefore, the civilization that we maintain today, makes a start between the two rivers we call “Nahrin”. Shortly, the wheat has spread around the world and has started its long journey from its place of origin by the means of human communities that have started to expand. During the years 3000 BC, it goes to India, later on in 2000 BC it reaches to Europe. With the exploration of America, it goes to America along with the Spanish seaman in 1500 AD.

Kuraklık

Merhabalar... Yerli Malı Haftası’na dair yazdığım yazı üzerine bir çok mesaj aldım. İlginiz için teşekkür ederim. “Özellikle yerel ürün tercih edin diyorsunuz ancak yerel dediğiniz ürünler çok pahalı” diyen bir çok takipçimiz var. Peki yerel ürünler neden pahalı? 
İşim dolayısı ile çok fazla seyahat ediyorum. Seyahatlerimde uçakta cam kenarında oturmayı tercih ediyorum. Gökyüzünden aşağıya baktığımda, ekili tarım arazilerini kalemle çizilmiş gibi kahverengi, yeşil, sarı renkleri ile birbirinden ayrılmasını izlemeyi seviyorum. Hele ki Mardin’e gidiyorsam, Kayseri’den sonra Diyarbakır’a kadar Dicle Fırat Nehrinin kapladığı alanla birlikte, nehirlerin verimli havzasının ulaşabildiği uçsuz bucaksız ovaları görebiliyorum. 
Geçen yıl iş için Ürdün’e giderken Akdeniz’i geçtikten sonra yukarıdan gördüğüm manzara tedirgin ediciydi. Görmeye ve izlemeye alışık olduğum tarım arazilerinin yerini, sapsarı kumdan başka hiçbir şeyin olmadığı çöller alınca içim ürpermişti. İklimini ve coğrafyasını kitaplardan okuduğunuzda o kadar etkilenmiyorsunuz belki ama çıplak gözle gördüğünüzde endişe duyuyor ve çaresiz hissediyorsunuz. En azından ben böyle hissettim. Yolculuğum boyunca ülkemizdeki suyun, toprağın, ağacın ne kadar değerli olduğunu düşünmüştüm. Bu kadar değerli bir coğrafyada bolluk bereket içinde yaşadığımızdan belki de içinde bulunduğumuz zenginliğin farkında olmadan acımasızca tüketiyoruz. Maalesef elimizdekileri yitirmeden değerini anlayamamak gibi alışkanlığımız var geçmişten gelen! Ben tarım sahalarında çalışmadan önce bir tarım ülkesinde yaşadığımdan belki de, birçok insan gibi organik kavramının anlamsız, aşırı pahalı olmasının da tamamen reklam amaçlı olduğunu düşünüyordum. Son beş yıldır çiftçiler ile beraber çalışıyorum ve onların ayakta kalma çabalarını, hakkı ile üreten yerel üreticinin karşı karşıya kaldığı zorluklara şahit oluyorum. Emek verdikleri üretim sürecinin yanı sıra, ülkenin tarım politikasının getirdiği ağır yükler karşısında ayakta kalmaya çabalıyorlar... Her birine inanılmaz saygı duyuyorum. 

Hello… I have received a lot of messages after what I have written on the Week of Domestic Goods. Thank you for your interest. There were a lot of followers in particular saying that “You tell us to prefer local products but the products that you mention are very expensive”. So why are these products so expensive?
I travel a lot due to the nature of my job. I prefer to sit on the window side especially during my domestic flights. As I look down from the sky, I like to watch the brown, green and yellow colors on the agricultural lands, which seem as if they were drawn by a pen. Especially if I’m headed towards Mardin, after passing over Kayseri; I can see the endless plains, where the fertile water basins of the Tigris and the Euphrates River reach towards Diyarbakır.
Last year, as I was travelling to Jordan for a business trip, the scene that I have seen from above after passing over the Mediterranean Sea was worrying. The view of the deserts that are made up of nothing but yellow sand, instead of the scenery that I was used to seeing has sent shivers down my spine. When you read about the climate and geographical characteristics of this country from a book, maybe you are not touched by it as much as when you see it with your own eyes. You feel worried and hopeless. At least, that was how I have felt. During my journey, I have kept thinking how precious our country was in terms of water, soil fruitfulness and richness. Before I was working on the agricultural fields, like many others, I was thinking that the concept of being organic was meaningless and was only for commercial reasons and thus being ridiculously expensive. Maybe it was due to the fact that I live in an agricultural country. I have been working with the farmers for the past five years and I witness their struggle to stay alive and the difficulties that the local producers are facing. They try to survive along with the production process, despite the overwhelming difficulties that are brought by the country’s agricultural policies. I have a lot of respect for each and every one of these people.

Gsk Tüketici Sağlığı Toplantısı

Gsk Tüketici Sağlığı dönem toplantısında, sektörün lideri olmalarını işlerine olan tutkularına bağlayan Gsk ekibi ile sektörde farklı kulvarlarda olsak da tutkularımızın bizi başarıya taşıdığını konuştuk. Keyifli ve özel bir toplantıydı. Emeği geçen herkese çok teşekkür ederim.

***

At the Gsk Consumer Health seminar meeting, with Gsk team which binds being the leader of the industry to their passion for their jobs, we talked about our passion that both carries us to succession even though we are in different lanes in the sector. Thank you very much to everyone who has contributed.

Fatima teyze

Mardin’den iyi haftalar dileriz. Anadolu’nun hazine değerindeki kültür mirasları olan tohumlar, tıpkı yemekleri gibi artık evlerde saklanıyor. Bizimle bütün tohumlarını paylaşan Nusaybin’deki Fatima Teyze, paylaşırken nasıl ekim yaptığını da anlattı.

***

Wish you a peaceful week from Mardin. Anatolia's treasure-worthy seeds, which are cultural heritage, are now kept in homes just like their meals. Aunt Fatima in Nusaybin, who shared all her seeds with us, told us how she planted while sharing.

Hıdır Amca

Mardin’de bir köy evine misafir edilirseniz, sizi ağırladıkları yerde bir odun sobası ısıtır odayı. Yanmış odun kokusu alır sanki çocukluğunuza götürür sizi. Yoldan gelmişseniz, üşümüşseniz veya acıkmışsanız bu köy evinde yanan soba çok şey ifade eder size…
Bugün sabah erkenden düştük yollara; önce Nusaybin’e, oradan dağ köylerine çıktık bir bir. Her bir köyde yeni heyecanlar, yeni insanlar bulmak için. Akşam üzeri hava kararırken girdik İdil’deki bir köye… Herkes evine çekilmiş, ortalık ıssızlaşmıştı. Yolda, 14 yaşlarındaki oğlu ile evine doğru yürüyen bir köylüye rastladık. Köyü, köyde ne yetiştiğini, nasıl yetiştiğini ve eski tohumlarının olup olmadığını sorduk. Önce endişelendi, sonra onunla aynı dili konuşabildiğimizden olsa gerek, bir rahatlama ile anlatmaya başladı. ‘’Sorgül’’ dedi. ‘’Babadan kalmadır, başkası yetişmez, çünkü su yok’’ dedi. Elinde var mı, çoğaltmak için başka yerlerde ekiyoruz dedik. ‘’Evime gelir, yemeğimi yerseniz, çayımı içerseniz beraber bakarız’’ dedi. Köy gezmelerinde asla reddedemeyeceğimiz bir teklif bu. 
Eve girdik. Hep bilindik manzara, beyaz floresan ışıkla aydınlanmış, ev halkının gününü geçirdiği, ısınmak için etrafında sıralandığı odun sobasının bulunduğu köy odası... Mis gibi yanmış odun kokusu, sobanın üzerinde çaydanlık, yerde otururken arkaya yaslanmak için konulmuş yastıklar. Tüm yaşam bu sadelikten ibaret. Bazen duvarda küçük bir televizyon ya oluyor ya da olmuyor köy evlerinde, bildiğimiz hep aynı tanıdık manzara bu. Sobanın sıcaklığı mı, yoksa insanların sıcaklığı mı bilinmez ama bu köy odaları içimde hep ayrı bir hayranlık uyandırıyor. Kaç kişimiz akşamın bir vakti evinin önüne gelen hiç tanımadığı insanları evine buyur edip yemeğini, ekmeğini paylaşır... Şehirlerde gün geçtikçe birbirimize yabancılaşıyoruz ama aslında hepimizin özendiği ve özlediği bir içtenlik bu. 
Hıdır Amca 50 yaşlarında, üç çocuğu var. Çocukları her gün köyden servisle ilçeye okumaya gidiyorlar. Kendisi çiftçilik yapıyor. Üç beş tane hayvanı var. Kendi kendilerine yetiyor olmaktan memnun olduklarını anlattı bize. Bir şeye ihtiyacın var mı dedik, her şeyimiz var çalışıyoruz dedi. Burada da sorun diğer dağ köylerindekiyle aynı, susuzluk! Su olmadığından çiftçi toprağında daha fazla emek harcamak ve daha az ürün almak zorunda kalıyor. Ama şikayetçi değiller, aksine bizimle konuşurken yüzleri hep gülüyor. Mardin’e dönerken yol boyunca Hıdır Amcayı, ailesini ve yaşadıkları köyü düşündüm. Her şey doğal ve içtendi. Yokluktan olsa gerek, topraklarının, hayvanlarının, doğanın kıymetini biliyorlardı. Ata tohumlarına sahip çıkma nedenleri de yokluktandı, evlerinde ve sofralarında insana verdikleri değer de! Maddi değerler hayatımıza girdikçe daha kolay tüketmeye başladığımızı bir kez daha anladım bu yolculukla... Sadece yediğimizi, içtiğimizi tüketmiyoruz; yaşadığımız yeri, toprağı, havayı, suyu ve insanı da tüketiyoruz. Anlayacağınız, sahip olduklarımız çoğaldıkça, değerlerini de yitirip yok oluyorlar hayatlarımızda!
***
If you are a guest in a village house in Mardin, a wood burning stove warms the room where they welcome you. The smell of burnt wood will take you to your childhood. If you just came from the road, cold or hungry, the burning stove in this village house means a lot to you…
Today we hit the road early in the morning; first to Nusaybin, then to the mountain villages one by one. To find new people, new excitements in each village. At dusk, we entered to a village in Idil...Everyone has returned home, the place was deserted. On the way, we met a peasant who was walking to his house with his 14-year-old son. We asked about the village, we asked what they plant and how they grow and whether they have old seeds. First he was worried, then i guess because we spoke the same language with him, he started talking with a relief. He said “Sorgül”. “It’s heirloom, nothing else will grow up, because there is no water” he said. We asked “Do you have any? We are sowing elsewhere to reproduce.” He said "if you be my guest, eat my food and drink my tea, we will see together". This is an offer we can never refuse in village trips.
We entered the house. Always known view, the village room illuminated with white fluorescent light where the people of the house spend the day and where the wood burning stove is placed to warm up.Fragrant smell of burnt wood, teapot on the stove, pillows that are placed to put behind while sitting on the floor. All life consists of this simplicity. Sometimes it’s a little television on the wall or not in the village houses, this is always the same familiar view we know. I don’t know whether it is the warmth of the burning stove or the warmth of the people, but these village houses always evoke a distinct admiration within me. How many of us invite people home who we just met in front of the house in the evening and share our food and bread. In cities we are alienated to each other day by day, but in fact we aspire and miss this sincerity.
The villager, we call him uncle Hıdır, is 50 years old and he has three children. Every day, his children go to district school via service vehicle. He is a farmer. He has three to five livestock. He told us, they were happy to be self-sufficient. We asked if he needs something, he said we have everything, we are working. Here the problem is the same as in other mountain villages, thirst. Since there is no water, farmers have to spend more labor on his land and get fewer crops. But they are not complainers, on the contrary, they are always smiling while talking to us. On the way back to Mardin, along the road I thought of Hıdır Uncle, his family and the village they live in. Everything was natural and sincere. I guess because of poverty, they knew the value of land, livestock, nature. The reason for protecting their ancestors' seeds was poverty too and it is also the reason of the value they give to people at their home and at their table. With this trip, i once again realized that as material values enter our lives we started consume more easily. We are not only consuming what we eat and drink; we are consuming the place we live, the land, the air, the water and the people. As you see, the more we have, the more they lose their values and fade away!

Kim demiş kadından Çiftçi, Mühendis olmaz diye?

Kim Demiş Kadından Çiftçi, Mühendis olamaz diye?
Arazi sahipleri ile tartışırken, yanlış yapıyorsunuz birlikte daha iyisini yapacağız diye onların dilinden erkek çiftçileri ve arazi sahiplerini ikna etmeye çalışırken, her girdiğimiz köyde acaba daha fazla ne bulur ve eker çoğaltırız, inadındayken! Traktörün başında tüm araziye hakim, yaptıkları işten emin, toprakla, tohumla ve kadınlarla heyecan ve gururla ilerlerken izliyorum onları!
Gözlerim doluyor ve iyi bir yoldasın Ebru diyorum kendi kendime! Kim demiş kadından çiftçi, mühendis olmaz diye! Anadolu’da erkek egemen bir sektörde sadece geleneksel aile işçisi diye nitelendiren isimsiz kahramanlar diye biliyoruz biz kadın çiftçilerimizi. Kimse onların bir profesyonel olarak toprağa hükmedebileceğini konduramıyor bile! Ama onlar fırsat verildiğinde neler yapılabileceklerinin en iyisini gösteriyorlar bize!
Mizgin ve Rengin; size, hayat görüşünüze benimle bu yola çıkarken gözü kara oluşunuza, kararlılığınıza, tohuma ve toprağa hayat vermek için verdiğiniz çabaya, saygıya hayranım! Kadından çiftçi, mühendis olmaz diye evde oturmaya mahkum edilen yada mühendis olup toprakta kabul görmeyip toprağın kendilerine en ihtiyaç duyduğunda hayatlarını başka işlerde sürdürmek zorunda kalan tüm kadın ziraat mühendisler için bu bölgede bir umut olacağınızdan eminim.

***

Who said a woman can’t be a farmer or an engineer?
While discussing with male farmers and landowners; while speaking from their language and trying to convince them that they are doing wrong and together we can do it better; while being stubborn to find more things to plant and reproduce in each village we enter… As women move forward with the earth and the seeds, dominating the land at the wheel of tractor, feeling confident of the work they do, i am watching them with excitement and pride!
My eyes fill with tears and i tell myself you are in a good way Ebru! Who said women can’t be farmer or engineer?! In a male-dominated sector in Anatolia, we know our female farmers as only nameless heroes who are described as traditional family workers. Nobody thinks that they can rule the earth as a professional. However, when they are given the opportunity, they show us the best they can do.
Mizgin and Rengin; I admire you, your world-view, your bravery when starting this journey with me, your determination, your efforts and your respect to give life to seeds and soil.
I am sure that you will be a hope for all the women in this region who are forced to sit at home in the belief that a woman can’t be a farmer or an engineer and you will be a hope for all the female agricultural engineers who have to continue their lives in other jobs because they were not accepted in the land as an engineer when the soil needed them most. @ceydabolunmezcankiri #topraktantabaga #fromsoiltoplate #hayatimyenibahar #soil #sorgül #field#mardin #artuklu #ebrubaybarademir