Herkes evine çekilmiş, ortalık ıssızlaşmıştı. Yolda, oğlu ile evine doğru yürüyen bir köylüye rastladık. Köyde ne yetiştiğini, nasıl yetiştiğini ve eski tohumlarının olup olmadığını sorduk. Önce endişelendi, sonra anlatmaya başladı. ‘’Sorgül’’ dedi. ‘’Babadan kalmadır, başkası yetişmez, çünkü su yok’’ dedi. ‘’Evime gelir, yemeğimi yerseniz, çayımı içerseniz birlikte bakarız’’ dedi.
🌿Köylerde asla reddedemeyeceğimiz bir teklif bu.
Eve girdik. Hep bilindik manzara, beyaz floresan ışıkla aydınlanmış, ev halkının gününü geçirdiği, ısınmak için etrafında sıralandığı odun sobasının bulunduğu köy odası.
🌿Mis gibi yanmış odun kokusu, sobanın üzerinde çaydanlık, yerde otururken arkaya yaslanmak için konulmuş yastıklar. Tüm yaşam bu sadelikten ibaret. Bazen duvarda küçük bir televizyon ya oluyor ya da olmuyor köy evlerinde, bildiğimiz hep aynı tanıdık manzara.
🌿Hangimiz akşamın bir vakti evinin önüne gelen hiç tanımadığı insanları evine buyur edip yemeğini, ekmeğini paylaşır.
🌿Şehirlerde gün geçtikçe birbirimize yabancılaşıyoruz ama aslında hepimizin özendiği ve özlediği bir içtenlik bu.
🌿Hıdır Amca 50 yaşlarında, cocukları her gün köyden servisle ilçeye okumaya gidiyorlar. Kendisi çiftçilik yapıyor. Üç beş tane hayvanı var. Kendi kendilerine yetiyor olmaktan memnun olduklarını anlattı bize. Bir şeye ihtiyacın var mı dedik, her şeyimiz var çalışıyoruz dedi. Burada da sorun, diğer dağ köylerindekiyle aynı, susuzluk! Su olmadığından çiftçi toprağında daha fazla emek harcamak ve daha az ürün almak zorunda kalıyor.Şikayetçi değiller, aksine bizimle konuşurken yüzleri hep gülüyor.
🌿Mardin’e dönerken yol boyunca Hıdır Amcayı, ailesini ve yaşadıkları köyü düşündüm. Her şey doğal ve içtendi. Yokluktan olsa gerek, topraklarının, hayvanlarının, doğanın kıymetini biliyorlardı. Ata tohumlarına sahip çıkma nedenleri de yokluktandı, evlerinde ve sofralarında insana verdikleri değer de!
🌿 Sadece yediğimizi, içtiğimizi tüketmiyoruz; yaşadığımız yeri, toprağı, havayı, suyu ve insanı da tüketiyoruz.
🌿Anlayacağınız sahip olduklarımız çoğaldıkça, değerlerini de yitirip yok oluyorlar hayatlarımızda!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder