Vazgeçemedim

 Beş veya altı yaşındaydım. Bütün dünyanın mavi ve sarı olduğunu düşündüğümde. En çok mahalle bakkallarını  hatırlıyorum. Mavi ile sarının ahengini bozan tek yerdi mahalle bakkalları. Güneşin  kavurduğu öğle saatlerinde  gölgeliğin altında  kapının önündeki  tezgaha  sıra sıra  dizilen rengarenk sebze ve meyveler, kocaman bir filenin içerisindeki lastik toplar, şekerleme paketleri  ve  kırmızı  bisküvi kutuları... Anneannemin  ve halamın evi arasında, kısa soluklu keşif yolculuklarıydı babamın elini tutarak dolaştığım bu evler  arasındaki  dar sokaklar. Renkleri, kokuları, tatları, taşı ve gökyüzünü bu yolculuklarda keşfettim. Mardin’i keşfettim. Ve bir daha hiç vazgeçemedim!

 I was 5 or 6 years old. I think the whole world is blue and yellow. I remember most of the neighborhood groceries. The only place that disturbs the harmony of blue and yellow is the neighborhood grocery. In the afternoon when the sun was burning, under the shade, there were rows of colorful vegetables and fruits arranged in rows in the front of the door, rubber balls in a huge filament, candy packets and red biscuit boxes ... Trips of a short-lived exploratory with hold my father's hand was narrow streets between my aunt and my grandmother's home . I discovered the colors, smells, tastes, stones and sky on these journeys. I discovered Mardin. And I never gave up again!